Brief schrijven
We zijn alweer bij module 4.
Do had al aangegeven dat dit een lastige module zou kunnen zijn (innerlijk kind werk), ik dacht natuurlijk op voorhand, dat zal wel meevallen... Maar ze had gelijk. De eerste opdrachten waren geen probleem, maar èèn van de opdrachten is een brief schrijven naar je innerlijke kind.
Door de afgelopen periode ben ik steeds dichter bij mijzelf gekomen en kom ik ook achter dingen uit mijn jeugd die met alle goede bedoelingen zijn gedaan maar nu toch schade hebben aangericht op latere leeftijd.
Ik ben nog niet waar ik moet zijn, maar..
Dus ik merkte daardoor ook dat ik de opdracht van de brief voor mij uitschoof. Maar uiteindelijk was dan toch het moment daar. En sloot ik mijn korte brief af met de woorden die mij momenteel heel dicht bij het hart liggen;
Ik ben nog niet waar ik moet zijn, maar ik ben ook niet waar ik was. En dat is voor nu het beste wat er bestaat.
Vallen en opstaan
Dat er al veel in beweging is gekomen door de modules en het liefs aan jezelf traject was al wel duidelijk. Maar dat voelde als voorbereidend werk. Momenteel heb ik het gevoel dat we vanaf hier weer gaan opbouwen, meer de diepte in gaan.
En daar zullen echt nog momenten voorbijkomen dat ik het gevoel heb dat ik volledig in het zwarte gat terug val. Maar de handvaten die ik leer in het traject en het gevoel dat ik altijd kan appen als ik dreig te zakken geeft een positieve drive.
Weegschaal
Voor diegene die toch benieuwd zijn naar de cijfers op de weegschaal, nou die blijven lekker standvastig op dezelfde getallen hangen. (maar heeyy.. Komt niets bij he)
En dat is nog steeds oke. De verandering zit in de zelfliefde, een pedicure behandeling, de tijd nemen om een boek te lezen als de kleine op de opvang is of slaapt, wat nieuwe kleding en zelfs mijn sieraden weer om EN geen mom-knot maar zelfs met de fohnborstel wat model in dat haar brengen elke ochtend.
IK blij – man blij- KIND BLIJ.
Liefs Manon.